Τι είναι αυτό που κάνει τους μεγάλους ανθρώπους «μεγάλους»;
Σκέφτομαι συχνά τον Κώστα Αποστολίδη. Ο Κώστας Αποστολίδης γεννήθηκε το 1948 στην Δράμα, σε μία πτωχιά οικογένεια προσφυγικής καταγωγής από την Μικρά Ασία. Χωρίς χρήματα αλλά με εξαιρετική ευφυΐα και εργατικότητα κατάφερε να σπουδάσει πρώτα στο ΕΜΠ στην Αθήνα και έπειτα στα Πανεπιστήμια του McGill και του Χάρβαρντ στο εξωτερικό. Δούλεψε για πολλά χρόνια στην Αμερική και επέστρεψε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στην Δράμα όπου και τελικά ίδρυσε την Raycap. Η Raycap εξελίχθηκε σε διεθνή ηγέτη στον τομέα των συστημάτων αντικεραυνικής προστασίας και σε πολυεθνικό όμιλο με εργοστάσια στην Αμερική και στην Ευρώπη. Αυτό όμως δεν αρκούσε για τον Κώστα που ένιωσε την αγάπη να προσφέρει στην ξεχασμένη από το αθηνοκεντρικό κράτος γενέτειρα του μία προοπτική ανώτερη: στήριξε συλλόγους, πολιτιστικά δρώμενα και αρχαιολογικές ανασκαφές ενώ δώρισε σημαντικές τεχνικές μελέτες στον δήμο Δράμας και ακόμη ενίσχυσε οικονομικά διάφορα τοπικά λογοτεχνικά εγχειρήματα όπως το περιοδικό Δίοδος. Χάρη στον Κώστα Αποστολίδη η Δράμα ετοιμάζεται να ξεκινήσει την μεγαλύτερη ανάπλαση στην ιστορία της που θα αλλάξει ολοκληρωτικά την φυσιογνωμία του κέντρου της!
Η μεγάλη αγάπη του Κώστα Αποστολίδη υπήρξε η Πέννυ που γνώρισε όταν ήταν φοιτητής στην Αθήνα. Όμορφη, κοσμοπολίτισσα και προερχόμενη από μία πλούσια Κεφαλονίτικη οικογένεια η Πέννυ υπήρξε το ιδανικό κίνητρο που ώθησε τον Κώστα στην καταξίωση ώστε να μπορέσει να την παντρευτεί. Άλλη μεγάλη αγάπη υπήρξε φυσικά η Δράμα, η προσφυγομάνα της Ελλάδας που δέχτηκε περισσότερους πρόσφυγες από οποιοδήποτε άλλον νομό. Επειδή προέρχομαι και εγώ από την ευρύτερη περιοχή της Δράμας μπορώ να κατανοήσω απόλυτα πόσο επιδραστικό υπήρξε ένα τέτοιο περιβάλλον. Εμείς οι Μικρασιάτες χάσαμε τα πάντα, αλλά δεν χάσαμε την περηφάνια μας και δίψα για πρόοδο. Αν και ο Κώστας Αποστολίδης έλειψε για μεγάλα διαστήματα από την πόλη εντούτοις πάντα φρόντιζε να επιστρέφει, ενώ έφτιαξε εργοστάσιο στην πόλη αν και έμοιαζε οικονομικά παράλογο να επενδύσει σε μία απομονωμένη και πόλη της Βόρειας Ελλάδας αντί για την Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα. Αγαπούσε όμως την Δράμα, και τελικά αποδείχθηκε ότι η αγάπη πάντα νικάει την «οικονομική λογική».
Έχουμε λοιπόν τα τρία στοιχεία του μεγάλου ανθρώπου, τα ίδια στοιχεία για τα οποία έγραψε ο Απόστολος Πάυλος πριν 2.000 χρόνια: Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη. Ο μεγάλος άνθρωπος πρέπει καταρχήν να αγαπάει την οικογένεια του, την πατρίδα του και την δουλειά του. Έπειτα πρέπει να πιστεύει στις ικανότητες του, αλλά και στους δικούς του ανθρώπους και στον Θεό. Τέλος πρέπει να ελπίζει σ’ένα καλύτερο μέλλον, σ’έναν καλύτερο κόσμο, για όλους και όχι μόνο για τον εαυτό του. Φυσικά ο μεγάλος άνθρωπος οφείλει να είναι τολμηρός, γενναίος, φιλομαθής και φιλοπρόοδος, αλλά αυτές οι ικανότητες είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στην Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη. Όλα αυτά συνιστούν την παράδοση μας, την αδιάκοπη σοφία που μας καθοδηγεί προς το μέλλον και μας βοηθάει στο να εκπληρώσουμε το πεπρωμένο μας.
Άνθρωποι σαν τον Κώστα Αποστολίδη ενσαρκώνουν το πραγματικό Ρωμαίικο πνεύμα. Το πνεύμα του πάντα ταπεινού ανθρώπου, προσηλωμένου στην οικογένεια, στην πατρίδα και στην δουλειά του, που δεν κομπάζει και δεν επιδεικνύεται, που είναι πάντα προσιτός και ηθικός. Ο μεγάλος Έλληνας και άνθρωπος εξάλλου διακρίνεται επειδή εργάζεται πάνω απ’όλα για το κοινό καλό, για την κοινότητα και την κοινωνία, και φροντίζει να επιστρέφει πίσω στην κοινωνία και στην πατρίδα ότι του έδωσε για να εξελιχθεί. Πρέπει όμως και να αποφεύγει τα χρυσά και μαρμάρινα κλουβιά, τις ανέσεις του χρήματος και της πολυτέλειας. Τα χρήματα χωρίς όραμα και σκοπό, χωρίς πατρίδα, είναι σαν ένα σπασμένο καράβι, οδηγούν τον άνθρωπο στα βράχια. Εξάλλου στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ Χρυσά Βιβλία να μας διδάξουν υπακοή και ταξικό μίσος. Είχαμε τους Βίους των Αγίων να μας διδάξουν για την αγάπη, την ταπεινότητα και την κοινωνική προσφορά! Όποιος λοιπόν θέλει να διακριθεί είτε στις επιχειρήσεις είτε αλλού θα πρέπει να μιμηθεί ανθρώπους σαν τον Κώστα Αποστολίδη. Ας μην περιφρονεί τις ταπεινές καταγωγές και πόλεις, και ας μην αναθεματίζει την παράδοση και την πατρίδα. Κυρίως να είναι σωστός άνθρωπος, και θα τον θυμούνται για πάντα.
Άρθρο του Φίλιππου Παπαδημητρίου. Η φωτογραφία της λεζάντας είναι του Αλέξανδρου Αβραμίδη.