Κτισμένη σε στις δυτικές πλαγιές της Ζήρειας η Γκούρα αποτελεί το παραδοσιακό κεφαλοχώρι της περιοχής της Φενεού της ορεινής Κορινθία. Το όνομα της είναι Αλβανικής προέλευσης: γκούρα σημαίνει πέτρα όμως όπως και η υπόλοιπη περιοχή του Φενεού δεν υπήρξε ποτέ Αρβανίτικο χωριό. Πολύ όμορφο χωριό με σπουδαία θέα προς την πεδιάδα, του Χέλμου και του Ολίγυρτου η Γκούρα διαθέτει σημαντική κτηματική περιουσία και στο παρελθόν αποτελούσε ανθηρό χωριό. Όπως και η υπόλοιπη ορεινή Κορινθία έχει πλέον υποπέσει σε παρακμή αλλά παραμένει ακόμη έδρα αρκετών υπηρεσιών και διαθέτει γυμνάσιο-λύκειο.
Οι κύριες οικονομικές δραστηριότητες των κατοίκων αποτελούν η γεωργία και η κτηνοτροφία. Η γεωργία αντιπροσωπεύεται απο δενδρώδεις καλλιέργειες: μηλιές, καρυδιές, καστανιές και απο αροτραίες: όσπρια και κτηνοτροφικές τροφές (κριθάρια κυρίως). Η κτηνοτροφία διαθέτει κυρίως αιγοπρόβατα. Η πεδιάδα του Φενεού αποτελεί το μεγαλύτερο οροπέδιο της Πελοποννήσου μετά αυτό της κεντρικής Αρκαδίας (Τεγέας-Ορχομενού-Μαντινείας) και είναι εξαιρετικά εύφορη ενώ στο παρελθόν ήταν λίμνη. Ωστόσο η πεδιάδα δεν αρδεύεται ακόμη απο την κοντινή λίμνη Δόξα.
Σημαντικά μνημεία της Γκούρας αποτελούν τα αρχοντικά του Οικονόμου-Γκούρα και Σαρλή κτισμένα απο τον τοπικό κίτρινο πωρόλιθο με τέχνη και επιδεξιότητα πιθανότατα κατά τον 19ο αιώνα, και τα δύο εγκατελελειμένα. Επιπλέον στον οικισμό σώζονται αρκετά πιο ταπεινά δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Η κεντρική εκκλησία, αφιερωμένη στους Ταξιάρχες, ανήκει σε γνωστό τύπο εκκλησίων του 19ου αιώνα που κτίστηκαν στην περιοχή της ορεινής Κορινθίας και Αχαίας. Πρέπει να σημειωθεί πάντως πως επειδή ο οικισμός κατοικείται κυριαρχούν και αρκετά δείγματα νέας αδιάφορης αρχιτεκτονικής.
