Η Κέρτεζη είναι κεφαλοχώρι (μαζί με το Σοποτό, τα Μαζαίικα [Κλειτορία] και την Στρέζοβα [Δάφνη]) της επαρχίας Καλαβρύτων του νομού Αχαΐας. Είναι κτισμένη στο ξεκίνημα μιας κοιλάδας στις ανατολικές πλαγιές του όρους Ερύμανθου (Ωλωνού) σε υψόμετρο 832 μέτρων. Παλιότερα ανθηρό χωριό με άνω των 1.850 κατοίκων το 1940 σήμερα μετρά επίσημα 365 κατοίκους και ανεπίσημα γύρω στους 200. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων του είναι η γεωργία και κυριως η κτηνοτροφία.
Η γεωγραφική τοποθεσία της Κέρτεζης είναι έξοχη. Μία σημαντική πηγή με πάρα πολύ νερό αναβλύζει κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου ενώ υπάρχουν αρκετές μικρότερες πηγές γύρω και έξω απο το χωριό. Υπάρχει επίσης και χείμαρρος που πηγάζει απο τις υψηλότερες κορυφές του Ερύμανθου αλλά πρέπει μόνο τον χειμώνα να έχει νερό. Η Κέρτεζη διαιρείται στα δύο απο αυτόν τον χείμαρρο με δύο συνοικίες: την κύρια της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωάννου. Δεδομένου της κλεισούρας στην οποία βρίσκεται το χωριό έχεις την αίσθηση ότι θα πέσουν τα γύρω βουνά και θα σε πλακώσουν και οι ορατές ψηλές κορυφές του Ερύμανθου προκαλούν δέος. Πηγαίνοντας προς τα ανατολικά απο το χωριό η κοιλάδα ανοίγει σταδιακά με σημαντικές επίπεδες εκτάσεις μέχρι που ενώνεται με την κύρια κοιλάδα του Βουραικού ποταμού.
Η Κέρτεζη περιβάλλεται απο καστανιές, δρύς (ημιφυλλοβόλες βελανιδιές), πουρνάρια, πλατάνια και σημύδες που δίνουν στο χωριό μία εξαίσια ποικιλία χρωματισμών κατά το φθινόπωρο, απο τις λίγες περιοχές της Πελοποννήσου όπου το φθινόπωρο κάνει αισθητή την παρουσία του. Παράλληλα υπάρχουν πάρα πολλές καλλιέργειες καρυδιών και οπωροφόρα δέντρα στους κήπους.
Η Κέρτεζη στηρίζεται οικονομικά κυρίως στην κτηνοτροφία και δευτερευόντως στην γεωργία. Υπάρχουν αρκετές καλλιεργήσιμες εκτάσεις προς τα ανατολικά της που χρησιμεύουν το καλοκαίρι για την παραγωγή ζωοτροφών και τον χειμώνα για βόσκηση ενώ δεν λείπουν και τα αλπικά λιβάδια στις υψηλότερες ζώνες του Ερυμάνθου. Υπάρχουν επίσης και μικρότερες εκτάσεις προς τα δυτικά ακολουθόντας το ρέμα. Διέκρινα κάποιες μικρές εκτάσεις καλλιέργειας οπωροκηπευτικών όπως και αρκετούς καρυδεώνες και καστανεώνες όμως η κτηνοτροφία -κυρίως αιγοπροβάτων- κυριαρχεί. Το χωριό διαθέτει δύο ταβέρνες-καφενεία και ένα μίνι μάρκετ. Δεν διαθέτει σχολεία παρότι έχει αρκετά παιδιά.
Η κύρια εκκλησία του χωριού είναι της Γεννήσεως της Θεοτόκου που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Η εκκλησία πρέπει να ανάγεται στον 19ο αιώνα και είναι αναπαλαιωμένη. Άλλες εκκλησίες εντός του οικισμού είναι ο Άγιος Δήμητριος και ο Άγιος Ιωάννης. Αρχιτεκτονικά τα περισσότερα σπίτια είναι των τέλων του 19ου αιώνα και του πρώτου μισού του 20ού. Αρκετά φαίνονται να κτίστηκαν με χρήματα μεταναστών τον μεσοπόλεμο, ιδίως αυτά επάνω στον κεντρικό δρόμο. Αξιόλογο κτίσμα είναι ο Πύργος του Χασαπόπουλου που δυστυχώς είναι εντελώς παρατημένο και αρκετά αλλοιωμένο. Ο Πύργος αυτός ανάγεται στα προεπαναστατικά χρόνια. Υπάρχουν επίσης και αρκετά σπίτια καινούργια, δείγματα εξοχικών κατοικιών ή μόνιμων κατοικιών όσων έχουν μείνει τα οποία ωστόσο δεν κτυπάνε τόσο στο μάτι όσο σε άλλα χωριά.
